Główna O nas Kontakt Projekty Timer NE555 ST6 Realizer Historia Linki

I S K R O G R A F

Różne napisy na metalu można wykonać z pomocą elektroiskrowego ołówka, urządzeniem, które jest pokazane na rys.2. Za karkas 1 uzwojeń cewki 3, służy miedziana lub brązowa rurka długości 90 mm z zewnętrzną średnicą 6 mm i wewnętrzną 4 mm . Krążki 2 cewki wykonane są z preszpanu lub innego izolacyjnego materiału . Cewka nawinięta jest przewodem 0,6 mm do wypełnienia karkasu. Sprężyna 4, posiadająca 10—15 zwojów, wykonana jest ze stalowego przewodu o średnicy 0,2— 0,3 mm . Przycisk 5 można wytoczyć z ebonitu, tekstolitu, szkła organicznego, swoim końcem powinien on szczelnie wchodzić w karkas cewki.

Rdzeń 6 — stalowy. Wgłębienie w nim można wykonać pilnikiem. Na końcu rdzenia przepiłować z pomocą piłki do metalu dwa nacięcia, położenie pod kątem 90 stopni. Rdzeń powinien swobodnie, bez oporu, przesuwać się w rurce - karkasie cewki.

Składanie ołówka przeprowadzamy następująco. Z początku rdzeń włożyć w karkas cewki tak, żeby koniec karkasu znajdował się naprzeciwko nacięcia, nacięcia wytoczonego w rdzeniu. Potem lekkimi uderzeniami młotka zaklepać koniec rurki do wewnątrz, żeby ograniczyć przemieszczanie rdzenia. Po tym na końcach karkasu nałożyć i przykleić krążki 2 klejem. Na karkas-rurkę z tym, że klejem nawinąć jeden-dwa zwoje kalki. Potem obok przedniego krążka zostawić niewielki odcinek rurki, przylutować do niego koniec nawijanego przewodu i nawijając cewkę, układać przewód zwój przy zwoju. Zewnętrzne wyprowadzenie cewki wykonać miedzianym wielożyłowym izolowanym przewodem nie mniejszym niż 1 mm² i długości około 1 m. Jego koniec połączyć z jednym wyprowadzeniem transformatora lub zakończyć «Krokodylkiem» w celu podłączenia źródła zasilania.

Cewkę trzeba owinąć 2—3 zwojami polichlorowinylowej taśmy lub szczelnie papierem. Po tym w tylnym końcu rurki-karkasu cewki wstawić sprężynę i przycisk, a w wycięcie rdzenia-elektrodę 7, w zastępstwie, której można zastosować stalową igłę lub kawałek stalowego lub wolframowego przewodu długości 15—20 mm z zaostrzonym końcem. Elektroda w czasie pracy zużywa się, dlatego należy ją okresowo wymieniać. Powierzchnia metalu, na którym wykonujemy napis, powinna być

Praca z elektroiskrowym ołówkiem przebiega tak. Jedno wyjście wtórnego uzwojenia transformatora, zmniejszającego napięcie sieci do 3 -10 V, podłączamy do przedmiotu metalowego , drugie - z elektroołówkiem (patrz. rys. 3). Napisy wykonujemy, zbliżając elektrodę elektroołówka do powierzchni metalu. W momencie przybliżenia elektrody do metalu zamyka się obwód zasilania cewki, i jej elektromagnetyczne pole wciąga z powrotem rdzeń. Przy tym między elektrodą i metalem przeskakuje iskra, która zostawia ślad na metalu.

Б. ВОСТРИКОВ г. Астрахань

РАДИО N 11, 19

Tłumaczenie i opracowanie:

Tadeusz LECH

chelt@interia.pl